poem

एक हुल,
मानवशुन्य मस्तिष्कहरु
विचार विहिन वेसरमीहरु
समयले मिलकाएका सिनाहरु
वेरुपी वुख्याँचाहरु
दौडिरहेछन्, कुदिरहेछन्
पुग्न सत्ताको अन्तिम किनार
खियाई रहेछन्
घोप्टिएको/उल्टिएको नाउ
तर्न विसाल जँघार ।

थाहा थियो/छ
गल्ति मेरो पनि हो
गल्ति तिम्रो पनि हो
विर्गानु नै हो काम
भत्काउनु उसको सत् चरित्र
न भेटिने छ सुमतिका विम्व उ भित्र

poem

प्रिय मित्र,
आज भोलि म लेख्दिन कविताका हरफहरु
सजाँउदिन कुनै सिर्जनाका शव्दहरु
कोर्दिन म कुनै कल्पनाहरु
किनकि यो भिड
मृत मगजहरुको हो
वेचेतन वुख्याँचाहरुको हो

वर्षौदेखि मेरो कलमहरु
जोडिरहेछन् शव्दहरु
तिखार्दै वर्णाकृतिहरु
तर यो मानवसुन्य वस्ति हो
कानधारी वहिराहरुको
लिङ्गधारी नपुङ्सकहरको

जो देख्छ ,हेर्दैन
सुन्छ, सोच्दैन
वोल्छ महसुस गर्दैन
यस्ता विचार विहिनहरुको
उजाड, उराठलाग्दो र पट्यारलाग्दो
मानवहिन वस्तिहरुमा
किञ्चित पनि शव्दको मर्म हुने छैन
र
रहनेछैन महत्व
कुनै शव्द अलंकारको
निस्तेज वन्छ अस्त्र,
शव्द प्रहारको
सुन्य समवेदना भित्र
रहँदैन घर्म सुआचारको
रामनाथ अविरल
जोरपाटी ४, काठमाडौँ

poem

जानेर हो नजानेर हो
चेतले हो वा अर्धचेतले
कोरि उसले मनका डोवहरु
उठाई अञ्जुलिले मुठिभरिका चाहना
रङ्ग्याई क्यानभास
सपनाहरुका
पग्लिएर, पोखिएर
पोतिएर, रित्तिएर

सँगेली कुन्तरका कथाहरु
उदिनि विस्मृतिका व्यथाहरु
थन्क्याई अलिखित पाण्डुलिपि भित्र
वटुली छरिएका पोखिएका
सिर्जनाका सतविजहरु
भावनाका तजविजहरु ....................................................

Wall Photos Slideshow & Video

Wall Photos Slideshow & Video: TripAdvisor™ TripWow ★ Wall Photos Slideshow ★ to Nepal. Stunning free travel slideshows on TripAdvisor