एक हुल,
मानवशुन्य मस्तिष्कहरु
विचार विहिन वेसरमीहरु
समयले मिलकाएका सिनाहरु
वेरुपी वुख्याँचाहरु
दौडिरहेछन्, कुदिरहेछन्
पुग्न सत्ताको अन्तिम किनार
खियाई रहेछन्
घोप्टिएको/उल्टिएको नाउ
तर्न विसाल जँघार ।
थाहा थियो/छ
गल्ति मेरो पनि हो
गल्ति तिम्रो पनि हो
विर्गानु नै हो काम
भत्काउनु उसको सत् चरित्र
न भेटिने छ सुमतिका विम्व उ भित्र
मेरो इतिहाँस मेरो गर्व
No comments:
Post a Comment